ويژه نامه؛«ولادت امام هادی(ع)»

امام علی بن محمد الهادی علیه السلام در نیمة ذی الحجه سال 212 ق نزدیک شهر مدینه در روستای صریا، چشم به جهان گشود. کنیه امام دهم ابوالحسن می باشد، مشهورترین لقب های وی نقی و هادی است. گاهی او را نجیب و مرتضی، عالم، ناصح، متقی، امین، طبیب می گفتند.

امام علی النقی جمیع صفات نیک و مفاخر معنوی را یک جا در وجود داشت.روابط اخلاقی او با سایرین گوارا و بسی شیرین جلوه می نمود، روش او منصفانه و منطبق با اصول عدالت بود، کارهایش شایسته تمجید و تحسین انگیز بود زیرا به همراه فضیلت و شرافت بود.

یکی از کارهای مهم امام هادی(ع) که امامان اهمیت بسیاری به آن می دادند، حفظ خط فکری و فرهنگی تشیع و جلوگیری از ترویج اندیشه های مخالفان بود. این کار به تربیت شاگردان برجسته و تشکیل حوزه علمیه و تدریس فقه و عقاید اصول اسلامی نیاز داشت که در عصر امام باقر و امام صادق(ع) این زمینه به طور گسترده فراهم شد و سپس امامان دیگر حتی در شرایط بسیار سخت آن را تبیین و دنبال کردند.

ايشان پس از 33 سال امامت شيعيان، در سوم ماه رجب سال 254 ق در سامرا توسط معتز عباسی به شهادت رسیدند.

راکب الحرون اسیر نفْسه، و الجاهل اسیر لسانه؛ (بحارالانوار، ج75، ص 369)
کسی که بر اسب سرکش سوار است، اسیر هوای نفس خویش و نادان اسیر زبان خوش است.